Veda Şiiri - Mehmet Yunus Aytek 2

Nasıl ağaçlar ayakta kalıyorsa yıllarca
Ben ise seni severek yaşadığımızı zannederek yavaşça çürümüşüm meğerse
Nasıl da yıllarca kök saldı aşkın içime, dallarıma, yollarıma, yıllarıma
Kollarımı sana her uzattığımda biraz daha fazla kanadımı kırdığında

Yalanlarınla ayaklarımı hep kendi yollarına çıkartışına kanmak isteyip sustuğumda
Görmezden geldiğim yıllarımı aldatan en büyük yalancı sen miydin?
Yoksa kendime en büyük yalancı ben miydim diyeyim
Bilir misin belki gün geldi eğildim büküldüm ama yıkılmadım ve hala ayaktayım

Tüm yapraklarımı uğruna döktüğümü bilsem de kızsam da içim acısa da
Sen hep iyi ol diye en güçlü rüzgârlarda bile senin için direndim
Kara kışlarda çıplak kaldığımda çok üşüdüm
Sen ise kendince yaşadığın yalancı baharlarda kendi yangınınla yavaşça eridin

Ben üşüdükçe kendi hayatıma kök salıp çam ağacı misali büyüdüm
Her mevsimden tat alıp yorgun, suskun, kararlı kendi toprağımda hep yeşerdim
Artık sana yer olmayan topraklarımda dünleri bırakıp içimde ince bir sızı kalsa da
Ben her açıdan ders alıp şimdi daha çok güçlüyüm sensiz yarınlarda

01 Kasım 2015
Pazar