112 Lütfen Şiiri - Necdet Demirel

üzülmemki yar gidiyorsun diye
ağlıyorum yine bak sessizce
yalnızlık belki kaderim olmuş
bu devirde sevgiler yalan olmuş..
Düşünüyorum öyle kendi kendime
hayat çok basit ölüyorum anne
sevgin umrumda mı söyle zalim
seni sevmiyorum artık be yarim
yollar ayrıldı gitmek yakışır
kahbelik moda tak oda sana yakışır
beni düşünme lan bu yürek alışır
seni düşünürsem aklım karışır...
Ağlatan insana değer veriyolar
sevmek diyolar hani ne biliyolar
boşversene lan bunlar boş işler
çektiğim bu duman bedenime işler
yolumuz ayrıldı bak iki yol var
kor gitmekler bana yollar dar
sar hadi ustam bir üçlü daha sar
zalimin üstünde çok ahım var
yine bana yine acı yine bana bu keder
gülmedi yüzüme lanet bu kader
biter mi dertler söyle bilader
hayat bu işte benide kahreder..