Varlığın Yeterli Şiiri - Mehmet Yunus Ay ...

Ayaza dönmüş gecede
Bu kentin karanlık sokaklarında
Kaldırımlara düşerken yalnızlığım
Seni düşünür titrerdim

Dolmuşlar kalkardı aynı duraktan
Ve otobüsler sana getireceğini düşünür
Maviliğini koyup düşlerime
Umudun en yeşili yüreğimde binerdim

Dingin bir fırtınanın içindeki
Gök gürültüsünün coşkusuyla
Öksüz çığlıklarımı martılara emanet eder
Kapına gelirdim

Kör bir karanlığa benzeyen duvarlar
Sesini vermeyince
Sararan yaprakları yeşerten
Can suyum çekilir geri dönerdim

Ölüm yalnızlığı odamda
Ruhumun derinliğine işleyen yeni acılarla
Sessiz gözyaşlarımı dökerdim
Yaşamam için senin varlığın yeterli

14 Ocak 2013
Pazartesi