Ben ümitsiz aşklar için yaratılmışım
Ayrılıklar için, sonsuz kederler için
Ne zaman ta derinden sevsem birini
Ezilmeli yeni açmış gülleri kalbimin
En güçlü zehir olmalı aşk dediğin
Sarmalı her yanımı gece olunca
İçimde bir çıban gibi büyümeli
İnsan sevince hep değil bir kez ölmeli
Erimeli potasında o garip var oluşun
Artık uzak bir anıdır huzur ve sükûn
O büyük yangın başlamışsa yürekte
Aranır bütün teselli çaresizlikte
Her şeyinle aşkın içindesin artık
Gitgide derinlere çeker o bataklık
Olursun kara sevdalı hiç sevilmeden
Aşk dediğin karşılıksız ve imkânsız olanıdır galiba
08 Mart 2013
Cuma
Kayıt Tarihi : 25.3.2017 10:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!