11. Sone
Yitip gittiğin hız gibi aynı hızla büyüyeceksin sen
Senden olan birinde, senden kaynaklanan biriyle;
O taze kan seni genç ve diri tutarken
İşte bu benim diyeceksin, gençliğin geçip gittiğinde.
Burada yaşar bilgelik, güzellik ve büyüme
Aptallık, yaşlılık ve soğuk çürüme olmadan.
Herkes senin gibi davransaydı, direnseydi bu sürece,
Sonu gelirdi dünyanın altmış yılda insansızlıktan.
Huysuz, kaba ve basit kişilere bolluk bahşetmedi doğa,
Onlar çoluk çocuk bırakmadan göçüp gitsinler diye.
Bak, doğa kime ihsan ettiyse güzelliği, daha çoğunu verdi sana.
Cömertçe verdiği armağanı cömertçe çoğaltmalısın sen de.
Seni kendi mührü gibi yarattı doğa, ve böylelikle dedi ki
Yarat kendin gibi benzerleri; yok olmasın güzelliğin örneği.
William Shakespeare (1564-1616, İngiltere)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 14.11.2020 20:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sonnet 11 by William Shakespeare As fast as thou shalt wane, so fast thou grow’st In one of thine, from that which thou departest; And that fresh blood which youngly thou bestow’st, Thou mayst call thine when thou from youth convertest. Herein lives wisdom, beauty, and increase; Without this folly, age, and cold decay: If all were minded so, the times should cease And threescore year would make the world away. Let those whom nature hath not made for store, Harsh, featureless, and rude, barrenly perish: Look whom she best endow’d, she gave the more; Which bounteous gift thou shouldst in bounty cherish: She carv’d thee for her seal, and meant thereby, Thou shouldst print more, not let that copy die.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!