11 Nisan’a Destan Şiiri - İbrahim Tezölmez

Gök lâcivert, hava ağır, kurşunî bulut
Başın suya eğmiş Anzılha’da salkım söğüt
Haleplibahçe’de hazan, bülbüller sus pus
Sakıb’ın Köşkü’nde hüzün…
Karakoyun ağlar bugün, Cavsak ağlar, iki göz iki dere…
Çift Kubbe’ye konmuş da bir çift Yusufututan
İniler der “yok mu düşmanı atan! ”

Ceylanlar su içmez olmuş, ıpıssız pınar;
Bir gelincik içten içe kanar Karacadağ’da…
Gamlıyam bugün ağey, yüreğim yanar!

1920 Şubat ayı, hava ayazdı,
Yiğitlerin yürekleri köz, gözleri kıvılcım, gömlekleri beyazdı;
Adsız kahramanlar orda tarihi yazdı!

Alptiler, koç yiğittiler,
Yürüdüler üstüne mitralyözün
Topun, tüfengin üstüne gittiler,
Elleri mengene, kolları balyozdu;
Külaflı’da, Tılfındır’da, Ağılında Keşiş’in
Makinalı yaylımına tutuldular, düştüler,
Susturdukları, yalın elleriyle mitralyözdü;
Tumbul Bakır, Ömer Neban, Muhacir Hamit’tiler,
Beyaz atlarına binip gittiler…

Sene 1920, aysa Nisan’dı,
Fransız işgali kolaydır sandı.
Gözleri çakmak, çatal yürekli çeteler
Boynunda hamaylı, başında puşu
Vurdu bir solukta aştı yokuşu
Yürüdü üstüne üstüne düşmanın.
Böyle destan görmedi, nisan nisan olalı,
Böyle pişman olmadı, düşman düşman olalı!

Ey kahvesi acı, dili tatlı yiğit insanlar diyarı
Ey Leylâ gözlü ceylanlar, gözükara kahramanlar diyarı!
Attın vatandan bugün, işgalciyi ağyarı,
Mukaddesler uğruna can verdin bugün;
Bir an bile susturmadın mübarek ezanları,
Frenk diyarına dek saldın şanları,
Hürriyete, istiklâle şan verdin bugün.
Şölenler tertiple, kurulsun düğün!

Çal davulcu, çal bugün lorke, girânı!
At Urfalım at bugün bâr-ı giranı!
Oynasın piri, civânı;
İnsanımız hep şâd olsun,
Bu memleket âbâd olsun!