1095 + 66 Gün İnfaz Şiiri - İbrahim Özdemir

1095 + 66 GÜN İNFAZ

ben demiştim böyle
anla
-mış
-lar
öyle
söylemişler
bize
niye
sevdiklerinden mi
diye
yaşam hastalıkları mı
söyle
-ten
sen değil miydin birilerinin
inadına sevda topla
-yan
toplarken severce yapan
'benim diğerlerinden ne eksiğim var'
diye
ve baba tarafından akraban
değilken tanıttığın
utandığından
masandan kalkmadan
hoşçakal
demelerin
soğuk soğuk
de ki
dedim
de ki
ben halt ettim
de ki
hâlâ zaaflarlayım
kurtulmak değildiyse niye
-tin
neden gerekçe oldu infazına sevgimin
ne ikili 'duruşma' iki kez
ne üçlü bir kez
tek yarım duruşma yeter oldu sana
yeter mı önceden verdiğin kararın
infaz olduğunu duyurman
bana sandın
suçu konuşmadık
de ki
suçluyum
de ki
hastalıklardayım
de ki
gerekçe gerekti
de
de de
üç koca yılımızın emeğine ne
diyeceğiz
bir 'hoşça kal' sız
bir el boyu uzakken
bu kadar sevildiğinde
sevmeden ölümle oyun oynamak
mümkün mü sence
oh mu desin birileri
oh ki
ne oh
teselliyse suç olan isnat
o suçu işledim
gözünde
gözümde suç değil
demiyorum suçtur
ama suçlu değilim
infaz gereksiz değil sence
yargılanmak hakkım olmalı
1095 + 66 gün
infaz!
diye diye
yaşanmaz ki

02.08.1998, Kadıköy