Şehrin Öksüzleri

Elleriniz de karanfil kokuları yok
Umutlarınız dağılmış
Tespih tanelerinin yere düşüp
Her bir tarafa dağılması gibi

Kimse fark etmiyor sizi
Ya da fark etmek istemiyor nedense
Kırılgan bir bakışla bakıyorsunuz
Şehrin eğlenen yüzüne

Şehrin caddeleri sizin
Kuytu bir köşe son uyuklama yeriniz
Şehrin öksüzleri
Hiçliğe mahkûm sanki varlığınız

Bir boş vermişliğiniz var
Hayattan ve hayalden yana
Şehrin acımasız varoşları
Barınağınız oluyor her gece

Bir anne şefkatiyle sarıyor mu sizi
Sahi sizin annenize ne oldu
Elbiseleriniz de insanlığın yok oluşunun son izi
Sahi nasıl oldu da hayat acımasızca vurdu sizi

04 Ağustos 2015
Salı