1017- Varsın Olsun Şiiri - Selahaddin Aktay

VARSIN OLSUN

Hiç bir güzel,
hayalindeki güzelden daha bir güzel değil.
Bir tek o hariç,

Hiç bir güzel,
hayalindeki güzelden alımlı,
çalımlı, papatya, sürmeli gözlü,
sarı, kırmızı elma, gamzeli yanaklı değil,
ceylan bakışlı, buğulu nemli gözlü,
keklik sekişli, hilal, keman kaşlı,
sarı, sarı küflü saman saçlı değil.
Bir tek o hariç.

Garibim, bir keresinde,
Gördü sandı, bu o dedi.
Afalladı, şaşaladı, gecede şafakta,
Bilemedi işte bilemedi, belki de yanıldı,
Mevsimlerden de hazandı.
Kış, boran da bayağı yakındı,
Gönlü,
o zalımın kızına hep takılı kaldı.
Takılı,
Bu mevsimde gönül tutulması bu,
Unut, unut onu oğlum dedi,
Fakat şabşal, divane gönül dinlemedi.
Dinlemedi.

Yüreğini,
iki avucu ile, al sizin olsun dedi,
Başını öne eğdi, papatya misali,
sürekli değil dedi, değil,
Yüz vermedi, yürüdü gitti,
Dönüp bakmadı bile, zalım,
Zalımın kızı,
Yüreği yaralı, ortada kala kaldı,

Bir keresinde,
saflığına geldi, oda yürümedi,
dikiş tutmadı... inceldi inceldi,
ince yerinden koptu gitti.
Oh be, oh,
Dünya varmış be dedi.

Gerisi hep, hoş bir hayaldi.
Varsın olsun,
Fakat,
Gerçeğinden çokça bir güzeldi.
Tatlıydı,
Dizelerin, dörtlüklerin arasın sıkışıp kaldı,
Tatlıydı,

Olsun dedi, olsun,
Karşılık bulmaz bazı sevgiler.
Gezerler kendi devri aleminde,
Kendi bildiğince, kaderince,
Bazen yalpalayarak,
Bazen de ağlayarak,
Varsın olsun dedi olsun,
Nedensiz değil miydi, zaten?
O gerçek, masum, saf çocuksu sevgiler.
Varsın olsun, bu da güzeldi, tatlıydı,
Dedi garibim.
Ne yapsın, ne eylesin boynunu eğdi, gitti,
Gitti,