100.Yıl için (Fenerbahçe’ye)

Küçücük bir çocuktum
İlk aşkımdın belki de
Nasıl sevdim böylesine
O iki rengini bu kadar bilmem.

Sen de üzdün beni kimi zaman
Tüm sevdiklerim gibi
Olsun ama canın sağ olsun
kimler üzmedi ki.

Mutlu da ettin ama
Hakkını yemek olmaz
Hem de ne mutlu oldum
kimi zaman.

Yıllar geçti
nice alışkanlıklar geride kaldı
Bir sürü sevgiliyle bitti sevgimiz
Bir sürü arkadaşla koptuk artık.

Ama bitmedi, tükenmedi
senin renklerine sevdam
Hiç başka platonik aşkım olmadı
Üstelik benim böyle.

Şimdi senin bu yüzüncü
Yaşındayken anladım ki
Yaşadıkça sürecek
Sarıyla lacivert‘e benim
bu kara sevdam.