100 Şiiri - Oğulcan Kütük

Eteklerinde çalan sesin vardığı yer burası.
Burada büyüyen babanın doldurduğu çukur.
Bu gözaltlarımın nişanı diye eve dönüşlerin,
Bıçağın aynasında çoğalttığın bütün turnalar bu.

Eve gelen bir kediyi eskitmiştik bilirsin, çocukluk
Hani bıraksalar gökte bir şeyleri düzelteceğiz gibi.
Sabırla ismini parlattığımız gece yarıları,
Gece yarıları böldüğümüz mürekkepler, çoğu gidiş tekrarları.

Ne gamdır. Ağlayarak avcuma doldurduğum klarnet sesleri bitti
Okula gidişlerim, gelişlerim okuldan, bıraktığım bütün dersler bitti
Bir şiir yazmışım, sana göndereceğim ellerimle, bitti
Tam saatinde yetiştiğim iki nefes bir soluk peronlar, bitti
Ne zaman üzülsem gelir mavi bileğini kırardı Pera
Yeşil bakmayı öğrenecektim, bitti

Beni yaşımla kabul eden doktor, üstünde uyuduğum reçeteler,
Dışımda klor kokusu, bitti.

Kimse sormadı bir şarkıyla nasıl taranır saçlarım,
Elimde bir kitapla üç gün gezdim, ucunda ölüm var,
Bir kadın kara eteğini yırtar yıllar sonra, bitti
Unutmuyorum hiç, uyusan uyanmayacaktın, korktum
Mutlak bir hiç oldu her şey, bitti.
... boylu boyunca yatırıldığın yer ömründe ilk dinlenceydi*
Yürüdüğüm ikindiüstleri evim kadar sıcak,
Zaten annem ağlayana kadardı gittiğim,
Döndüm.
Dönmek: şu gölgeye kalmış yüzün senin
En büyük anısıdır dedim yerkürenin,
Bitti.

Sevgilim, öğrettiler
Taşı göğsüne sürenin,
Olmuyor yolunda lekesi.