10 SonNebininDestanı + Şahımdır Kentleri ...

Şahımdır Kentlerin Anası Mekke

1/:
Demem o ki,
Ben, şehirlerden şahbelde Mekke,
Sımsıcak bağrımda doğdu son nebi.
Kutlu gururum bundan,
Kibirimse eski zamandan kalma…
O bahtlı gece,
Sayın ki, bir minnacık bebe değil de,
Sapsarışın güneş çavdı boydan boya evrene,
Ak badanalı evlerime bir haller oldu,
Yağmur gibi, yıldız yıldız çiçek yağdı sabaha karşı,
Çarşı bir şenlendi bir şenlendi ki sanırsın bayram…
Aylardan nisan…
Buz gibi ayran, kar gibi deve sütü zamanı şimdi,
Ağız aralığına muştu lezzeti,
Düştüm, düşeceğim arasındaydım,
İlahi bir ışıktır dolan bu an, karanlık yüreklere...
Ben ki şehirlerden bir şehir amma şahıbelde Mekke,
Sabır, sükun… Sebatla bekleyin beni!
Teslimiyetle bekleyin beni orada,
Ama her zeman!
2/:
Durun ya kavmi kabul,
Baştan başlayayım tekellüme ha?
Bilirim biraz daha var nurlu sabaha…
Demem o idi ki,
Ben, şehirlerden şahbelde Mekke,
Tarih yorgun ve kendi halince idi,
Zaman ipince, Necid haramice idi,
Tan ha attı ha atacak ilk atımını,
Ama henüz o yoktu henüz gelmeden önce idi,
Çölde başına buyruk bir milatsız gece,
Cezire zamansız ve ölümüne delice idi...
Zamanın dibi ha delindi, ha delinecek,
Kumullar elenecek idi...
*
Durun ya kavmi kabul,
Bu kul, umutlu bir tekellüme hamile bu şiirde,
İnançsız ve müşrik ve put ve zaliman,
O gelmeden önceydi takvim,
Amma ha geldi, ha gelecekti; heman…
Hadramut’ta yaşanan sayın ki çamurlu bir gün,
Sahrayı Necidde karanlık, katran sıvısı gibi sıvanmış düğün,
Kahve diyarı Yemen’de gövdelere bulaşmış bir bir,
Harman olmuş ellere yıkanamaz kara kir,
Gönüllerde bulaşıcı kömür karası ve yapışkan zifir,
Kubeys dağı hacminde kibir...
Demem o ki, kısaca ey ehli kabulyan;
Ben, şehirlerden şahbelde Mekke,
Belki de…
Ha geldi ha gelecek ilk müjde,
Son Nebi’ye gebe bu belde…
*