10 SonNebininDestanı + OTürkü Damağı Yan ...

1/…
Biz, esrik adam çamçağı,
Unutulmuş eski Semut çağlarının kuru damağı,
Ziyarette zamansız vurulup düşen yetim aylarız,
Kum diyarında toz duman içre yalelli halaylarız…
Nedensiz savaşlarız sahray-ı vilayette,
Elbette vuruluruz döş düzümüzden…
Ol nedenlen…
Dikilir bir bir mezar taşları başucumuza,
Ve yanı başımıza kurulur türkünün en acıya çalanı,
Hüznün kuru damağıdır bu ağıt başları,
De loy loy kara yazılı katran saçlılar,
Ah avazlılar, kınkanatlılar…
*
Yani ahi, o çöller ki imbiktir...
Ve ilkel kabilelerin kanını damıtır ayaküstü,
Ol zamanda,
Kıran kırana,
Yaşam alanları açılır mübarek ayda,
Ya da amansız savaşların diğer ölümcül adı...
De loy loy kara yazılı katran saçlılar,
Peşimizde azgın atlılar…
Bezgin atlılar…
Kazgın atlılar…
2/…
Yani ahi, o çöller ki çıbanbaşıdır,
Mazlumanın gözyaşı, susayanın kuru pınar taşıdır...
Bir ağzı valalı ah eder gündüz gözüylen:
“Hayat ne kadar zor buralarda Allahım...”
İzanı yakan da onun ahıdır işte,
Çölde insanlara ev de yok mesela,
Onların keseleri yok,
Esefleri de yok…
Yani ahi yanık tenli anneler harda?
Kara kuru babalar kıl çadırdalar da...
Yara bere içinde Mecnuni aşklar şimdi nerdeler?
Yani ahi, o çöller ki kimliktir...
Deve sürüleriyle dım bada dım bada…
Ve çakır dikenleriyle beslenmede lüleler,
Potukların arkasında ise kara kuru çocuklar,
Harf harfe sürünmedeler,
Çekirgeler bile, zamana ve sıcağa inat
Yalın ayak, baş kabak debelenmedeler...
*
Yani ahi, o çöller ki bir dönüm...
Ve kızgın kumlar arasında sis gibi ölüm,
Veya karanlık zulümlerle teğet teğete hendese,
Burada,
Veya Hadramut’ta
Şafak üstü göçen koskoca yaşamlar var ya,
Zaman parmak, parmak akşam kadar ya…
Ol nedenle sadası gür çıkar Necid beyinin.
Tabii ki herkesin hançeresi emzirmez gücü,
Dur olsa da durulmaz çünkü,
Oradan buraya salkım saçak hicret zamanı şimdi,
Deve sürüleriyle dım bada dım bada…
Necid’de, Hicaz’da, Hadramud’da…
Hicret ehli son umutta…
*