10 SonNebininDestanı + O Çöller ki İçimi ...

1/…
O çöller ki...
Altları katman katman silme kum,
Üstteyse uçsuz bucaksız mavi gökyüzü,
Tek sözüyse yaşamın: Her şey mübah burada.
Her vahada sular başında bir soğuksu devi,
Ya da,
Kılıcından salya salya kan damlayan bir Hadramut,
Nerede çöl, kum nerede, hani berd-ül aceze,
Kızıl gözlü zalim beyler oturmadadır şimdi muhkem kalede.
Zaman tektir ama yansıması binlerce umut,
Bu yüzden; yüz, yüz değil bindir,
Derinden derine o ses, bilmem kimindir?
“La la la! ”
Her kabilede bir bayrak kalkar kaval kavala…
İnmez bir daha,
Beyazı kızıla, kızılı karaya çalmadan asla.
Dedik ya her şey mubah burada…
Burada hiçbir şey her an bed bir duada…
2/…
O çöller ki...
Yırtıcı kuşlarıyla savurgan,
Ve zamanı dahi parçalayıcı kurtlarıyla buyurgan,
Veya leş yiyen akbabalarıyla duvar duvara Hayber,
Ve sinsi çakallarıyla düğün ederken geceler,
Bir haber düşer orta yerine çölün,
Bilcümle vahşi hayvanı bağrında barındıran ölüm vadisi...
Nice zaman, nice mekan, insan-ı hal nice?
Kefence bir çöl sarılığı ki ayarsız izan,
Bazen hain,
Kimi zaman kahraman kum denizi…
Sarmalarken hançeremizi toz ve naranın ayazı,
Bir kızı, babası gömer kumula,
Çöldür,
Ve doğaldır,
Bazen hurma ister,
Bazen de deve,
Çoğu zaman ise ter-ü taze bakire…
*