Azer, maharetli bir adam;
Atelyede put yontar toz içinde:
Taştan, topraktan yontar;
Demirden, tunçtan…
Kaya gibi sert olur abanoz ağacı,
Yontuya gelmez amma tapmaya gelir…
Arap bu, aptalca puta tapar,
Put bakar aval aval…
*
Sorasım gelir,
“Ya Azer, bu ne hal? ”
“İnanıyor insanlar işte.” der taşın erbabı…
“Eve ekmek gerek sofraya koymak için,
Bir de kara zeytin, katık olsun diye…”
*
Putlar putlar…
Her yanı garabet dolu Şam atelyelerinin.
Yontucu taş ustalarının elleri nasır,
Altlarında toz içinde bir hasır,
Ha babam, de babam yontmadalar,
Bilerek, bilmeyerek vijdanları karartmadalar.
Dımaşk çarşısında “Put bir inanç işi” diyor bir usta,
Taştan, tahtadan yapılan heykeller oysa.
Diyesi geliyor insanın: “Eğer din buysa…”
“Vah Arab’a, eyvah Arabistan’a! ”
*
Kayıt Tarihi : 2.12.2011 10:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!