Ben, ırakta bir tozlu çölüm ki dümdüz,
Bu yanım çangıllı deve, öteki yanım kaba Bedevi,
Her karışım boydan boya sert mizaçlı Arapın evi…
Burada vakit henüz güpegündüz…
Ama her anım zifiri karanlık, sanki katran sıvısı,
Üzerimde gezinen şu arsız insanlığın sınırsız hırsı,
Zulme dönüşmüş, bedenimde kıyıcılık diz boyu…
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta