10 SND+ Kurumuş Çöl Çiçeğidir Bedevi

Bir bakalım,
Nice ola halleri,
Ah ah, zavallı çöl Bedevileri,
Ne etsinler, yok ki evleri,
Yüzyıllardan bu yana aynı minval üzere,
Tekrarlayarak benzer hayatı,
Binlerce kere…
Kara kıl çadırlarda yaşamaktalar onlar.
Hepsi bir aradalar, tek karavanadalar,
Hem akşam, sabah,
Deve sütü paparasına kaşık sallarlar…
Fukara çöl Bedevileri ah ki ah!
*
Güneşe karşı tutar çölde aynayı,
Yön bulmak için…
Bir şiiri sever,
Bir de hurmayı…
Kurumuş çöl çiçeğidir bedevi,
Onca sarı sıcak altında,
Güneşten yanık, canı burnunda,
Ne etsin evi?
Ki onun evi devesinin sırtıdır,
Öyle ki, karaçadırı ise saray sayılır.
Zira Bedevi bir şiiri sever,
Bir de albenili kadını…
Adını, yanından her geçtiği,
Kayaya yazar.
Her konduğu yere,
Bir vaha kazar…
Ancak siyah giymeli kadın,
Tepeden tırnağa karalar içre,
Ki yansın güneşten bedeni,
Bedevi bu, her daim hurma şarabı içer,
Kadınını ateşli ister,
Küçük kızını saçından tutar, gömer kızgın kumlara,
Oğlunu ise seve seve kurban eder taş tanrılara,
Sonra döner başına buyruk,
Dudağının kıyısında bir “yalel” havası,
Ipıssız çölün orta yerine sızar.
*