10 SND+ Kabile Dediğin Bir Koca Beden

Ortalama bir hesapla,
Dalalım aritmetiğe;
Ben diyeyim, bin beş yüz,
Siz, bin dört yüz küsur…
Huneyn’de kerpiç kale,
Hayber’de kesme taştan sur…
*
Yani bir nice,
Daha Gül Yüzlü gelmeden önce...
İnsanlar, birey değil; kabileler halinde,
Hem kızgın çölde,
Hem serin şehirde…
Bir Cezire beyi doğrulup da kıl çadırından,
“Hadi! ” deyince,
Çölde öbek, kentte topluluk...
Kabileler sayısında bir bolluk,
Bir bolluk ki sormayın…
Yormayın özünüzü anlamak için,
Anlayamazsınız!
Kim kimdir bu kızgın güneş altında,
Tanıyamazsınız!
*
Bunun adı yok,
O da isimsiz.
Sorsanız da; “Kimsiniz? ”
Ben-i filan kabilesindendir bu,
O da Ben-i falanlı…
Kimlik tek,
Aynı soydan gelen kimseler birlikteliği,
Ve aynı kini güdenlerin muhkemliği,
Yani aynı davaya inananların berkliği.
İşte; budur kabile kimseliği…
*
Peki neden?
Kabile dediğin bir koca beden,
Daha “Haydi! ” demeden çöl beyi,
Kurumuş deve etiyle doldurup deve yünü heybeyi,
Ya da kavut karması, “helvadan tanrılar”la…
Çangıl çungul deve yolculuğunda geçecek zaman,
Ya Suriye, ya Yemen…
Katar beyi “Haydi! ” demeden,
İlk konağa inmeli kervan.
*
Her kabile sayın ki bir devlet,
Bu başıboş, bedeni dolu ülkede.
Kabilelerin birçoğu çöllerde salkım,
Bir kısmı kentlerde saçak...
Durun hele,
Kesmeyin umudunuzu mazlumlar,
Bu gece sabaha karşı bir başka güneş açacak!
*