10 Ölüm Zenaatkarına Teslimiz 1

1/:
Ya Yakhya!
Dokunma Meryem'ine Yarusalem'in...
Yağmurda ıslanan yürek bilir saçak altını.
Bir donmuş sevgili ateşe aşık olur.
Yabancı bir adam gibiysen bu son kentte,
İçindeki kendine yoldaşlık edebilirsin.
Yağmurları suçlamak bize mi düşmüş,
Nisana saygısızlık sayılır karı kutsamak.
Sormadan açılan kapıyı sahipsiz sanmak,
Ölüm zenaatkarına teslim olmaktır.
Arkasında ne saklar bilinmez ay ve zöhre,
Leylekler geliyorsa göçünden aşkla,
Bacaların hazırlanması yakın sayılır.
Gökyüzünden düşen maviler ve kuş kanatları,
Yaralı her yüreği mora boyar Ya Yakhya.
Anlatabilseydi seni dudağımın beyleri,
Kendi tuvalinde şakağım şakısaydı,
Gölgeleri silinmiş olurdu ölüm beyinin.
Bir asimetrik çizgi olurdu çizdiği,
Çiçeklerin renklerine banardı,
Elindeki son sultan fermanını.
En çok arılar banar oysa,
Sonbahar akşamlarına...
Aşık olan her yürek bir güneşe döner,
Bir de yanık yüzlü sarışın aya.
Ya da ateş fışkıran kuyu-yu gayya
Ey Yakhya...