10 Boşluğa Dökülür Ölüm 1

1/:
Ya Yakhya!
Dokunma Meryem'ine Yarusalem'in...
Gözlerimizin sessizliğindendir,
Su içmezliğimiz sevdakar tandır odlarında.
Öfkemizin zehri de akar sukunetin damarına,
Karar vermişse zadegan harbe...
Sonra bir karanlık yalazdır kentte,
Ve dam başlarında kendi türküsünü ırlayan.
İşte o an,
Her beyitte yuvarlanır göklerden zilzal,
Boşluğa dökülür ölüm zenaatkarının,
Sabaha karşı etkinliğinin hışmı.
Yıldızlar kar topu gibidir Ya Yakhya,
Ve sonra ben diz çökerim aşk ile,
Topun ulaştığı vadinin zeminindeki vahaya.
Kendi kader harmanıma halay kurarım.
Tutun halakanın ucundan Havariler,
Sizedir ağız dolusu daveti gök ehlinin.
Ve bir gün hepimiz yanarız alaycı aşklara.
Nefes dileneceğimiz günlerin ayak sesidir,
Kurt uluması sandığımız sedalar.
Ve ölüm denen atlı kadar,
Zalim ve de büyük değildir illet,
Zenaatkarın darağacında okuduğu türkü ise,
Başardığımızı göreceğimizin muştusudur.
Ve göreceğimiz zilletin varsayımıdır.
Yakındır yeniden doğumumuz,
Ya da anamızın haznesinden içeri,
Yani kutlu rahme tekrar huruç edişimiz.
O huruçtur belki de tek kurtuluş Ya Yakhya,
Ya da ateş fışkıran kuyu-yu gayya...
Ey Yakhya...