1a/:
Sen başındasın her daim sırça burçların,
Bense son sayfalarındayım seyahatimin.
Burada tozlarına bulanırım,
Ve öğütlerinin koygun beyitlerine.
Dalgalar bilmez ki,
Denizin ve aşkın bittiğini.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta