Su Kül Yutmaz... Şiiri - Öznur Karayumak

SU KÜL YUTMAZ...

Can bildiğim!
Ben seninle
Bir vaktin kor telaşına aktım
Yediveren ruhu ile dirime kalktım

O vakit ki
Seslendikçe sol yandan
Tan alazı -sana, bana-
Yasin saldım peşin sıra
Nur suresi okudum -senin için-
Tanrıya emanetim!

Kılıf diktim düstursuz dalgaya
-Maşuku kayırdı yürek her daim-
Yalan sokmadım avludan,
Dolan, kapı dışarı

Sen ki
Bakışı fecrim
Benliğin felcine sebep
Çekimi gözlerinin
İkiden bire dönmenin kutlu mutu
Can pervane, ruh teslim

Kollarım solmadan düşer
Tutasın diye elimi
Var isen, güvenli ve nasiplisi gölgenin
Huzur, kanadın altı

Kimim, neyim, nereden geldim: Kimin umuru?
Ne dilesen, dile dökmeden bilir yürek

Hesaptan münezzeh
Ummaktan ziyade,
Sözüne inanlı...
Hazzı yeter birliğin
Ezelden, ebede...

15.9.2008, Öznur KARAYUMAK