* Sen Aşk... Şiiri - Öznur Karayumak

SEN AŞK

Bir merhaba sunarak başlar şafağa gebe geceler...
Mavi siyah rengini soğurur kendi bünyesinde,
ruhu siner derde derman sesine.

Sahne alır şarkılar, masallar, hayaller
ve bir bir karşımdan geçerler istesem de istemesem de. Gözlerimi de kaçırsam yumsam ellerimle
ses verir şaha kalkmış isyanıyla aşk...

Yok sayamadığımız varlık nedenimiz sevgiye tutunarak;
saçları güneşe bulanmış aşk uygarlığında kıran kırana tutturduğumuz bir savaş ile
renklere kör bakan gözlerden olmayışımız mıdır
dur diyemeyişimiz teklifsiz gelişine?

İnanç ile kabullenişimiz, teslimiyetimize rağmen,
yine de felsefesine akıl erdirmek isteyişimizden midir anlamalara yoruşumuz aklımızı.

Sevgi nedir? Aşk ne idi?

Güzelliklerin yegane temeli Allah’a ulaştıracak bu yolda cenneti de cehennemi de bulacağımızı bile bile, gönüllüce baş koymak mı aşka aşk ile?
Aşk giyinmiş yüreğin gücünde, dağları aşmak, yoğu var, zoru kolay kılmak mı?
Secdeden kalkmayan alın gibi her solukta cemde olmak mı?
Telefondaki ses mi, yanyana oturup gülümsemek mi suskun?
Keyfini çıkarmak mı o sıcak soluğun?

Dokunmak mı, el ele keyiflice yollar yürümek mi engebelerine aldırmadan?

Yalnızlığın bile anlam bulduğu bekleyişlerde,
özlemek mi, ufka dalıp yitip gitmek mi hayaller ile?
Gidilmemiş ülkelerden gelen kuşların kanadından, pusulalar beklemek mi?

Rüzgârın sarışında dahi soluğunu duymak mı,
Bir gülüş olup yerleşmesi mi sevgilinin yanağa,
Yüzün aşk ile değişmesi mi gitgide sevgiliye benzerken sima?

Bedeller ödemek mi aşk uğruna,
bazen, yaşam pahasına yaşamak mı, doyasıya?

Ve ağlamak, gülmek, avunmak, inanmak, güvenmek mi?
Anlamaya çalışmak mı sevgiliyi, sevgi ile hep haklı çıkarmaya meyilli gönül?

Yalanlardan, ihanetlerden arınmış yürek ile
başka gözlere ve tenlere soğuk bakmak mı?

Bir başka varlıkta yok olmak, hiçliğin tadını çıkarmak mı kanasıya?

Yokluğunda basan karabasanlar ile titreyerek
ah etmemek mi hiç bir zaman? !
Son kullanma tarihi olmayan tutkulu bir aşkı duyumsamak mı ömre bedel kılarak,

Gözlerine, tüm çıplaklığıyla bakan gözlerim ile...
Oku manâsını ve ‘ikra’ nidalarında haykırarak
Sen söyle...

Sen öğrettin sevmeyi ve sevmenin en kutsal duasını
sen yazdın adın ile yüreğime

Sen öğrettin nasıl sevilirmiş sevince
ve sevmenin en kutsal imzasını sen attın yüreğin ile yüreğime

Daha ne!

7.8.2007, Öznur KARAYUMAK

"GÜNLERDEN VUSLAT" Şiir kitabı ve sesli Şiir albümünden