2- Rüzgarın olmak istiyorum

Bu ne biçim bir surat diyorum
Her sabah..
Doğup , öldürülen ben değilmişim gibi
Gözlerim , göz kapaklarıma saklanıyor
Bu gözlerle kimse kimseyi...
En doğrusu kimse kendini göremez
Sabah aç karna 70'lik devirmiş gibi bakıyorlar
Bir güzelleme ve bir avuç yalan

Her şeyde yaşamaya çalışıyorum
Yalanlardan kavgalar ,
Yalanlardan yumruklar
Ve yalanlanmış bir zaman
Aklım almıyor bunu ; saniyeler, dakikalar, saatler
İki bin yıl yazılmış gibi bu toprağa
Daha ağır basıyorum , daha büyük
Daha yalnız sesimle daha uzaklardayım
Daha eski yıllarda daha eski renklerle

Bazen sadece ben konuşuyormuşum gibi
Bazen de susuyormuşum gibi
Anlaşılmamış kalbimden daha anlaşılmazım
Ben işe yaramaz , ben bir hiçim
Aynalardan utanan bir cisimcik
Soyut bir ses gibi kimseye uğramadan
Uzaklar , daha yakın ; hatta ben olmalıyım
Daha uzak , daha mavi ve daha beyaz
Karanlıklar arayarak ölmek istiyorum

Güneyi reddeden bir sürü kırlangıcım var
Daha siyah olan bu mevsimde ,
Gökten yağıyorum , eksiliyorum gitgide
Yine ve yine ve tabii ki yine
Ufukların gözlerime ulaşması gibi
Daha uzak daha yalın olmak istiyorum
Yüksekliği , uçurumları hissetmek
Rüzgarın olmak istiyorum..