** Nereye Böyle? Şiiri - Öznur Karayumak

NEREYE BÖYLE?

Ülkeme geldiğinde
Varılmamış kayıp bir denizdim
Gülüşün yazılmamıştı künyeme,
Sızılanmamıştım gülüşüne
Fethedilmemiş kaleydim...

“İkra! ” nöbetine durdu gönül gözüm
Eridi benlik...
Her nefes bir rekât
Ve boylu boyu cem...

Ben bunca zaman rükû, secde, duada dil ile
Yaşamın anlamını yükleyip gelişine,
Sen şimdi, göğe asılmış titrek yıldızlar gibi
Dayanaksız, mesnetsiz, inançsız veda ile
Nereye böyle?

Nereye? Gitmediğin yoldan geri dönermiş gibi
Yakarak, olgun başaklı, gün yüzlü ekinleri
Unutarak yokluğunun cinnetini
Kimliğinin eklendiği gülüşleri ve
Göğsünde arınan korkuyu, huzuru...
Nereye? Yaşamaksa yaşamak
Dirilmekse dirilmek işte ellerinde!

Göz rengimi eş koşup bulutlara
Safralar yığarak kıyıma bucağıma
Budayarak umudun dalını kanadını
Öbek öbek dizerek çığları yamacıma
Duvar örüp gitmek, dönüşsüz yol tuzağı...

Susmaz çıngırağı uğursuz tellâlların!
Karanlıkta inler çınarlar ve çınlar inleyen sesi
En deli kuvvetle boğazına çökülen aşk
Can çekişirken

Gecenin kuytusunda titrek bir alev,
Ölmüş sanırsın, ölmez umutlar!
Yaşanmamış yılların siteminde dirilir
Gömüldüğü yerden dikilir başı
Ve seslenir, en deli çarelere
Boğazına çökmüş eli indirir,
Örülü duvarlardan kapılar yoklar
Ve siyahını yıkar gecenin

Peşine takılır yıllar ve onların büyüttüğü güller, dizeler
Hepsi birden "Biz de varız! ” der...
Sevdaya tutunur inadına, yırtar karanlığın
Uğursuz perdesini!
Görür blöfünü kaderin, çeker resti!

Nereye? Daha açılmamış goncamız var...
Görülmemiş rüyalar, varılmamış ufuklar,
Ne yirmileri ayların, yedileri
Çağrılmamış çaresi umudun
Doğmamış güneşler ve yaşanmamış Cumalar...

Öznur KARAYUMAK
"GÜNLERDEN VUSLAT" Şiir kitabından