1989 1 kasımıydı günlerden hangisiydi hatırlamıyorum
Cumartesileri arardım seni hep muhtemelen cumartesiydi
Şafak 17 sayıyordum sana kavuşmaya 17 gün vardı
Aslında 35 günün varken göreve gelmiştim 6 günlüğüne
Her gün birlikte geçmişti el ele göz göze
Tek kelime etmemiştin olacaklardan
Belki haberim olsa birşeyler yapabilirdim
Değiştirebilirdim bu zalim kaderimi
Sen avuçlarımdan uçarken öylece seyretmezdim elim kolum bağlı
Ben sözlendim dediğinde kör bıçak saplandı sırtıma
Gecelerim uykusuz dilim dilsiz oldu
Gelir gelmez mahallende aldım soluğu
Almaz olsaydım
Bir kere daha yıktın beni benmi seni tanıyamadım senmi değiştin bilmiyorum
Ama o günden sonra sevdiğimi bulamadım
Ne bakışı ne gülüşü ne gül yüzü ne doğru sözü kalmamıştı
Geçen akşam bir filmde kamyonun arkasında bir yazı okudum diyorduki
ALLAH BAZEN KURTARIR
SEN AYRILIK SANIRSIN
Benim başıma gelen tamda buymuş meğer ben idrak edememişim
Seni öyle sevmişimki gözüm kör dolaşmışım
Sende olmayanları hep sana yakıştırmışım
Mecnuna demişlerki ya bu Leyla'nın nesini seviyorsun güzel desen güzel değil
Kara kuru bir kız
Mecnun demişki siz ona birde benim gözümle bakın
Ben seni nasıl görmek istediysem öyle bakmışım keramet sende değil bendeymiş meğer
Tunem Tunem
Kayıt Tarihi : 3.11.2020 00:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
geçmişte saplanıp kalmak insanda tranvalar yaratıyor katilin cinayet mahaline dönüşü gibi sürekli aynı yerde dönüp duruyorsun farkında olmadan kafanda kurdukların gün gelip gerçek oluyor zihninde fırtınalar kopuyor zavallı gönlünde sende basıyorsun daktilonun tuşlarına ateda geçmişin öcünü alıyorsun işte böyle bir akşamda çıktı bu şiir biraz ağır olmuş kabul ediyorum ama sanat hayal kurmakla başlar affet beni kalbimin tek sahibi
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!