Ve sonra indik gemiye,
Sürdük karinayı dalgalara, ilerledik tanrısal denizde, ve
Direkle yelken taktık o yağız gemiye,
Koyun taşıyordu, ve ağlayışla ağır
Bedenlerimizi de, ve kıç taraftan esen yeller
Şişirip yelkenleri taşıdı bizi öteye,
Süslü hotoz takan tanrıça Circe’nin teknesidir bu.
Yekeyi zorlarken rüzgâr, oturduk geminin ortasında sonra,
Böylelikle gergin yelkenle, gün sonuna dek sefer ettik deniz üstünde.
Güneş pineklemekteyken, gölgeler bütün okyanusu kaplarken,
Vardık en derin suyun sınırlarına derken,
Kimmerlerin topraklarına, ve kalabalık kentleri
Örtülüydü sık örgülü sisle, delip geçmemiş hiç
Güneş ışınlarının parıltısı, ister yayılmış olsun yıldızlar
İsterse bakıp dursun göğün gerilerinden,
Hep en koyu gecedir oradaki sefillerin üstündeki.
Okyanus ters yöne akarken, geliverdik derken
Circe’nin öngördüğü yere.
Burada Perimedes ve Eurylochus ayinler yapmıştı,
Ve çekerek belimden kılıcımı
Kazdım kaba bir dörtgen çukuru;
Döktük adak içkilerini her bir ölüye,
İlkin ballı içkiyi ve tatlı şarabı, sonra beyaz unla karılmış suyu,
Sonra onca duayla yakardım hastalıklı kafataslarına;
İthaca’da adet olduğu gibi, en iyilerinden kurbanlık
Kısır boğaları ve malları yığarak ölü ateşine,
Sadece Tiresias için siyah ve sürünün başı bir koyun bıraktık.
Koyu kan aktı çukurun içine,
Gelinlerin, gençlerin ve çok çekmiş yaşlıların
Pörsümüş ölü ruhları Erebus’tan,
Taze gözyaşlarıyla lekeli ruhlar, narin kızlar,
Başları tunç mızrakla yaralanmış onca erkek,
Cenk meydanında israf olmuşlar taşıyor hâlâ avuntusuz silâhlarını,
Onca kalabalık üşüştü etrafıma; daha çok hayvan için
Bağırdım adamlarıma betim benzim atmışken;
Boğazlandı sürüler, tunçla katledildi koyun;
Akıtıldı merhem, yakarıldı tanrılara,
Kudretli Pluto’yu, ve Proserpine’yi övgüledik;
Kınından çıkarıp ensiz kılıcımı
Sabırsız ve kudretsiz cesedi uzaklaştırmak için oturdum,
Tiresias’ın sözlerini dinlemek için.
Fakat önce Elpenor geldi, dostumuz Elpenor,
Gömülmemiş, fırlatılmış engin toprağa,
Acele işlerimizden ötürü Circe’nin evinde terk ettiğimiz
Kollar ve bacaklar, ağıtsız, mezarsız, kefensiz.
Zavallı can. Ve hemencecik konuştum:
“Elpenor, nasıl oldu da bu karanlık sahile geldin?
'Yürüyerek mi geldin buraya, denizcilerden önce? '
Ve ağır ağır konuştu O:
“Kötü kader ve bol şarap. Uyudum Circe’nin ocağı yanında.
“İnerken uzun merdivenden aşağı tedbirsiz,
“Düştüm payandaya,
“Darmadağın oldu boynum, yöneldi ruhum Avernus'a.
“Fakat sen, ey Kral, rica ederim anımsayın beni, ağıtsız, mezarsız,
“Deniz kenarında bir mezar olsun yığılacak silahlarım, ve yazılsın taşıma:
“Bahtsız bir adam, ve sürüp gidecek adı
“Ve dostların arasında çektiğim küreğimi dik üstüne.'
Ve döverek kovduğum Anticlea geldi, ve sonra Thebaili Tiresias,
Tutarak altın asasını, tanıdı beni, ve ilk O konuştu:
“İkinci sefer mi? Neden? Yıldızı hasta adam,
“Yüzleşiyorsun güneşsiz ölüyle bu keyifsiz diyarda?
“Çukurdan uzak dur, kanlı içeceğimi bırak bana
“Kehanet için.'
Ve geriye çekildim,
Ve kanla güçlenen O dedi ki: “'Odysseus
“Geri dönecek kindar Neptune’u aşıp, karanlık denizlerde,
“Yitirecek bütün yoldaşlarını.” Sonra Anticlea geldi.
Rahat uyu Divus. Andreas Divus’tur kasdettiğim,
In officina Wecheli, 1538, Homeros'tan alıntı.
Ve yelken açtı, Sirenlerin yanından ve oradan geçti ve uzaklaştı
Ve Circe'ye vardı.
Venerandam,
Giritli deyimiyle, altın taçlı Aphrodite,
Cypri munimenta sortita est, neşeli, oricalchi, altın
Kemerli ve göğüs kuşaklı, kara gözkapaklı
Taşırsın Argicidia’nın altın dalını. Öyle ki:
Ezra Pound (1885-1972, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 12.1.2010 04:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Canto I by Ezra Pound And then went down to the ship, Set keel to breakers, forth on the godly sea, and We set up mast and sail on that swart ship, Bore sheep aboard her, and our bodies also Heavy with weeping, and winds from sternward Bore us onward with bellying canvas, Crice's this craft, the trim-coifed goddess. Then sat we amidships, wind jamming the tiller, Thus with stretched sail, we went over sea till day's end. Sun to his slumber, shadows o'er all the ocean, Came we then to the bounds of deepest water, To the Kimmerian lands, and peopled cities Covered with close-webbed mist, unpierced ever With glitter of sun-rays Nor with stars stretched, nor looking back from heaven Swartest night stretched over wreteched men there. The ocean flowing backward, came we then to the place Aforesaid by Circe. Here did they rites, Perimedes and Eurylochus, And drawing sword from my hip I dug the ell-square pitkin; Poured we libations unto each the dead, First mead and then sweet wine, water mixed with white flour Then prayed I many a prayer to the sickly death's-heads; As set in Ithaca, sterile bulls of the best For sacrifice, heaping the pyre with goods, A sheep to Tiresias only, black and a bell-sheep. Dark blood flowed in the fosse, Souls out of Erebus, cadaverous dead, of brides Of youths and of the old who had borne much; Souls stained with recent tears, girls tender, Men many, mauled with bronze lance heads, Battle spoil, bearing yet dreory arms, These many crowded about me; with shouting, Pallor upon me, cried to my men for more beasts; Slaughtered the herds, sheep slain of bronze; Poured ointment, cried to the gods, To Pluto the strong, and praised Proserpine; Unsheathed the narrow sword, I sat to keep off the impetuous impotent dead, Till I should hear Tiresias. But first Elpenor came, our friend Elpenor, Unburied, cast on the wide earth, Limbs that we left in the house of Circe, Unwept, unwrapped in the sepulchre, since toils urged other. Pitiful spirit. And I cried in hurried speech: 'Elpenor, how art thou come to this dark coast? 'Cam'st thou afoot, outstripping seamen? ' And he in heavy speech: 'Ill fate and abundant wine. I slept in Crice's ingle. 'Going down the long ladder unguarded, 'I fell against the buttress, 'Shattered the nape-nerve, the soul sought Avernus. 'But thou, O King, I bid remember me, unwept, unburied, 'Heap up mine arms, be tomb by sea-bord, and inscribed: 'A man of no fortune, and with a name to come. 'And set my oar up, that I swung mid fellows.' And Anticlea came, whom I beat off, and then Tiresias Theban, Holding his golden wand, knew me, and spoke first: 'A second time? why? man of ill star, 'Facing the sunless dead and this joyless region? 'Stand from the fosse, leave me my bloody bever 'For soothsay.' And I stepped back, And he strong with the blood, said then: 'Odysseus 'Shalt return through spiteful Neptune, over dark seas, 'Lose all companions.' Then Anticlea came. Lie quiet Divus. I mean, that is Andreas Divus, In officina Wecheli, 1538, out of Homer. And he sailed, by Sirens and thence outwards and away And unto Crice. Venerandam, In the Cretan's phrase, with the golden crown, Aphrodite, Cypri munimenta sortita est, mirthful, oricalchi, with golden Girdle and breat bands, thou with dark eyelids Bearing the golden bough of Argicidia. So that:
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!