İkinci adresim olacaktı kabrin.
Mezar taşınla konuşacaktım yıllarca,
Nereye kadar giderdi bilemem,
Kader izin vermedi..
Deniz kuşlarına diyecektim derdimi,
Dalgalara anlatacaktım aşk hikâyemi,
Rüzgârlara söyleyecektim şikâyetimi,
Kader izin vermedi..
Karanlık gecelerde,ıslak kaldırımlarda,
Sabahlara kadar dolaşacaktım,elimde sigaram.
Yağmurlarla yarış edecekti gözyaşlarım,
Kader izin vermedi..
Sahilde,banklarda sabahlıyacaktım.
Güneşten evvel uyanacaktım her sabah.
Yaşarken faniliğe karışacaktım,
Kader izin vermedi..
Zehir gibi içecektim sensizliği,
Haykıracaktım sen yokken çaresizliğimi.
Acımı ikiye katlayacaktım.
Kader izin vermedi..
Bir elinle tut da mezar taşını,
Azıcık kaldırda bak güzel başını,
Uzatıp sağ elini,sil gözyaşlarımı.
Diyeceğim ama,
Kader izin vermiyor...
(21 Ağustos 2005)
Birol HepgülerKayıt Tarihi : 9.1.2007 13:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
gözlerine bakacaktım karanlıklarda,şarkılar söyleyecektik yıllarca,bir dünya kuracaktık uzaklarda,kader izin vermedi..
ben de böyle bir duyguya kapıldım.
Haykıracaktım sen yokken çaresizliğimi.*
****************************************** Şair yazgısına öfkelenirken, sevdasını dillendiriyor ve insanın yıllaryılı paslı kilitlerle kapalı duran gönül kaplarını açıyor. Söyle şair, dertsiz insan varmı şu dünyada?... Yaşam boyu kime gülmeyi kısmet etmiş Hüda? Tam puan + ant.. Kutluyor, başarılar diliyorum.. Sevgilerimle.
TÜM YORUMLAR (34)