Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Harika...
Yüreğini, kalemini saygıyla selamlıyorum sevgili Hakan.
keşke başka bir şiirle
tepkinizi verseydiniz
Doğum gününüz münasebeti ile
uğradığım sayfanızda
Bu güzel çalışma ile karşılaştım
Tebrik ediyor ve
Yaşayacaklarınız
Yaşadıklarınızdan
Daha renkli
Daha hareketli
Daha bereketli
Geçmesi temennisi ile
Doğum gününüz kutlar
Yüca Rabbimden
Sağlık,afiyet ve başarı dolu bir ömür
Niyaz ediyorum.
Osman ERDOĞMUŞ
SAKARYA
1-İstikbal Marşı
Korkma,korku salmaya çalışır dikta yönetim
Sönmeden o ampul tehlikededir hürriyetin
O benim halkıma nedir azar sanıyor yetim
O benim halkımdır şanlı Türk milliyetim
Satma kurban olayım uyma onlara sen celal
Açtım bak yaklaş yaklaş hadisene açtım gel al
Açılım diyenleri sen kitle gel git le sel al
Hainler yüzünden ya Rab kararıyor İstikbal
Ben bilirim o bilmez kilosu kaça kaşarın
Bilmez ki asgari ücretle ben nasıl yaşarım
Ülke elden gidiyor kalmadı sabır taşarım
Bu şiirden sonra yargılamazlarsa şaşarım
Ya rab her şeyi bilir,görmekte her şeyi duyar
Koltuk sevdalısı şarlatan bunlardan çok var
Altta şalvarı üstte ceket medenice soyar
Din tüccarları abdestsiz kapitalist canavar
Yurttaş.ne kadar dürzü var etrafına bir bakın
Atatürk ‘e hain diyecekleri günde yakın
Susma ey insanoğlu konuşmak seninde hakkın
Susarsan şayet helal olmasın sana hakkım
Rüya olsun kalsın hafızamda sadece anı
Suni gündemle örtmeye çalışmasınlar zamı
Kürek mahkumları yüzdürür gemicik sandalı
Gülen sam amca der ki o da Amerikan malı
Vatanseverler hain Atatürkçülerse bela
Türklük için okunmakta camilerde sela
Şeytan işbaşında istiyor yeni bir Kerbela
Akıl fikir ver Allah’ım ıslah et evvela
Devletin her kademesine uzanmış elleri
Işığı soygun için kullanır elde feneri
Birileri artık çıkıp kral çıplak demeli
Bozulsun oyunları gerçekleşmeden emeli
Şehitlerimizin kanı gözden süzülen yaşım
Gazileri görürde dinermi ağrısı başın
Ulan önce işsizlik denen bu sorunu aşın
Ne oldu gelmiyor dimi işine arkadaşım
Dalgana bak ey ayşe Fatma ali veli Celal
Uyan kendine gel o zaman sana hakkım helal
Sen kendini bulduğunda kaçınılmaz istikrar
Yetiştir şanlı tarihinden haberdar zürriyet
O an ulaşılır olur aydınlık bir İstikbal
Hakan Kılıç
Yüreğine sağlık istikbal marşını canı gönülden ayakta alkışladım.Kalemin daim olsun. Saygılar
Ant.+10
Başarılı bir çalışma olmuş kutlarım. Listeme alamadığım için üzülüyorum listemin limiti dolmuş. Saygımla
duyarlı yüreğinize sağlık.
tebriklerimle
Eseriniz baştan sona ülkemizin geldiği son durumu açıklıyor..malesef bizleri yönetenler bir koltuk sevdası yüzünden ne hallere düştükleri ortada.bu sevdaları uğruna tüm haysiyettlerini vermeye razı olduklarını biliyoruz.oy uğruna devletin paralarını vatandaşa hizmet adı altında harcayıp dururlar ve bunu alanlarda bilmezden gelirler tüm bunları.kralın çıplak olduğunu herkes biliyor ama kimsenin işine gelmiyor ne yazık ki bunu söylemek.aslında kabahat yöneticilerden çok onları oraya çıkaran bizlerde.ne ekersen onu biçersin misali.ektiğimiz tohumların GDO lu olup olmadığını arştırmak gerekirdi...Bu anlamlı eseriniz için sizi kutlar saygılarımı sunarım...
Sanırım Akif de öbür taraftan ayakta alkışlıyordur. Rahmetli nereden bilebirdi ki din adına konuşanların dini bu hale getireceğini?... Tam puanımla kutluyorum. Mükemmel bir satirik şiir örneği olmuş. Nicelerine...
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta