Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Dünden bugüne takdire değer bir kültür aktarımı ve emek...
Tebrik ederim teşekkürlerim ve saygılarımla Sayın Oktay Çöteli .
Muhterem büyüğüm,
Çok harika bir çalışma yaparak geleceğe aktarma açısından da önemli bir görevi ifa etmiş bulunuşorsunuz; e, zaten asaleten de öyle bir fıtratı taşı mıyor musunuz ki?
Bizler-Elazığlılar- sizin aile asaletinizi ve çizginizi biliriz tabiiki, yine de paylaşım dostlarımız açısından böyle bir çalışmayı burada yayınlamanız önemli bir vazifenin ifası olmuş. Şehrimize yapmış olduğu hizmetlerden, harcamış olduğu emeklerden dolayı geçmiş ceddinize minnettarlığımızla birlikte rahmet dualarımızı da lütfen kabul buyurunuz, Türk Dünyasının, hasseten Elazığımızın asil beyefenoisi... Güneri Yıldız
Güzel bir çalışma anlamlı bir paylaşım olmuş..Sevgili Oktay ağabeyciğim..Tebrik ederim emeğinizi ve o güzel duyarlı yüreğinizi...
Saygılarımla...
Hüseyin Çubuk
Öncelikle emeğini kutluyorum sevgili dost....Ne güzel böyle sahiplenebilmek..Bilmek ne güzel....Bir kez daha kutluyorum......
GEÇMİŞİNİ BİLMEYENİN SINIRLARINI BAŞKALARI ÇİZERMİŞ. HASSAS YÜREĞİNİZ VE ŞUURLU YAKLAŞIMINIZ İÇİN SONSUZ TEŞEKKÜRLER.
Oktay abim; Aslını bilmeyenlerin cenazesini soysuzlar kaldırırmış.Bu güzel çalışmanızı ve emeğinizi kutluyorum.İnanın okumaktan keyif aldım.Sağ ol, var ol hemşerim.En kalbi muhabbetlerimle saygılar sunuyorum.Allah'a emanet ol.Hüseyin Salman/ELAZIĞ
Bir insanın geçmişini bilmesi çok önemlidir. geçmişini bilenler geleceğe daha sağlam köprü olurlar. kutlarım bu güzel maziyi .......Saygıyla
Köklü ve asil bir geçmiş,emeğinizi tebrik ve takdir ederim Oktay Çöteli Üstad,saygılarımla,tam puan, Enver Bilgiç
keşke benimde akrabalarım nereden ve nasıl gelldiği konusunda sizin gibi bir bilgiye sahip olabilsem en fazla 4 kuşak öteye geçebildik akrabamızın..çeşitli rivayetler var ama sizler gibi araştırması güzel değil.. inşallah da sizlerintorunlarınız da sizin gibi devam ettirir efendim bu inanılmaz ve kıylmetli bilgileri..kutlarım, kutlarım, kutlarım..
EMEK VERİLMİŞ BİR ÇALIŞMA...
KUTLUYORUM ......SELAMLARIMLA
Bu şiir ile ilgili 73 tane yorum bulunmakta