Hayatın sonbaharı artık
Güneş ufukta bir siyahımsı mor
Korku filmlerindeki o ürpertici soğuk
Caddelere,sokaklara hatta en ücra köşelere inmiş.
İçimin tuhaflığı yetmezmiş gibi,
Hüznü hissediyorum ufukta.
Kış aylarından soğuk gecede;
Sonbahar artık gülümsemiyor bana
Kasetimdeki yanık türkü beni rahatlatamıyor
Onca araba,insan sesi içerisinde,
Hışırdayan yaprak sesleri kafamı karıştırıyor.
Oysa eskiden böyle düşünmezdim,
Yaşlandıkça; gönlümde yıkılan heveslerle...
'Henüz gencim,baharındayım hayatın' derim bazen
dolaşırım ıssız köşelerde
Yinede bir boşluk yaşıyorum; eğlencelerde,düğünlerde.
Eşyalar hüzne bürünmüş,evim anlamsız
Gençliğimin kızaran yönleri,
Hasrete dönüşmüş.
Geçmişe bakıp,yarınlarımı hecelesem de
Duygularım paramparça ve yırtık;
Gönlümde çağlayıp,gözlerime gelen bir hıçkırık...
Afakanlar bassa da inlemek;
'Y A R' diye.
'Ey endişelerim! Ayrılmayın,lazımsınız bana'
'Sen! Her zaman ufkumda,gökkuşağı gibi parlamalısın,
Nefesimin son anına kadar...
Ruhuma eş,kalbime denk...
SEN HÜZNE YENİLEN BU İNSANIN DERTLERİNE DERT,
EY ÇİLEKEŞ...
Ankara
Arzu BağrıaçıkKayıt Tarihi : 28.3.2006 02:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!