Vestiyere astım ruhumu, alıp giysin birisi.
Mezarıma taş koymayın, basıp geçsin kimisi.
Artık yanıma gelmesin, yalnız bıraksın hepsi.
Kime derdimi anlatsam, dönüp gelecek gibisin.
İç çekerek silinir mi, cam üzerinde buğusu?
Avuç içlerine kadar sinmiş, saçlarının kokusu.
Otursaydın da anlatsaydım, işin eğrisi doğrusu,
Hangi sokağı adımlasam, karşıma çıkacak gibisin.
Bu düzenin neresinde adalet, neresinde merhamet?
Sanık sandalyesine bağladılar, konuştursalar bir zahmet.
Avukatım da yok bir başımayım, hani duruşmada adalet,
Beni affetmeden sevgilim, infaz edecek gibisin.
Nurullah Kütükçü
Kayıt Tarihi : 6.2.2018 10:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nurullah Kütükçü](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/02/06/1-celse.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!