Önceleri benim Dünyam küçüktü
Ben büyüdükçe o da büyüdü
Önceleri sorunlarım azdı
Ben büyüdükçe onlar çoğaldı
Ben küçükken bir tek yol vardı
O da annemin kollarına giden
Ben büyüdükçe yollar çoğaldı
Yollar çoğaldıkça saçım ağardı
Ben küçükken Dünyam bir kutuydu
Çocukluk işte açmak isterdim
Açamayınca akıl verdiler
Her aklın karşılığı bir düşüştü
Düşe kalka büyüdüm
Yokuşlarda yarım kaldım...
Atlılar yolları çok sever
Ben az gitmişim lo
Var sen tamamına er...
Kayıt Tarihi : 11.7.2010 20:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Hanifi Ekici](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/07/11/1-buyudukce-yollar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!