1-Bir meczup günlüğü Şiiri - Şeyda Berkman

Bir ruhsuz adam kullandı hayatımın güzel günlerini..Anlarını...yıllarca. Öldürdü beni ağlamaktan. Onu sevdiğim için kendime kızdım! Kendimi hırpaladım. Kendime sordum 'bu kadar eziyetin adı aşk olur mu bre salak' diye... Madem sana ıstırap çektiriyor, neden seni üzeni sevmeye devam edersin ki? A, keşke yüreğin çarpmalarına söz geçirebilinse.Geçirmeliyim. Beni istemeyenei ben de sevmemeliyim.Şarkıda da öyle diyor ya! ! ! Aniden....Karar verdim... Bir şiir sitesi aradım, ''içinde bir yerlerde saklanıp'' kendimin okuyacağım günlükler yazmak için.. Burayı buldum en iyisi. ONA SÖYLEYEMEDİĞİM,İÇİMDE DERİN ÇUKURLARA KAZDIĞIM CÜMLELERİ YAZMAK İÇİN, ne zaman acısa bir şeyler içimde,pişmanlıklarım yani... açıp boş bilgisayar ekranını karalamak için... Şelale gibi,içimde ne varsa akıtmak ve arınmak,temizlenmek için... Bir gün gelecek, Buradaki yazıların her satırının içinde kurtlanmış acılar çürüyüp yok olacak. Ben de geri dönüp silvereceğim hepsini.. Yani AŞKIN ACI VEREN YANINI ÇÖPLERE ATILACAK KADAR KÜF TUTSUN diye buraya hapsediyorum bu günden itibaren.. Ben kazanacağım. Bir gün onu içimden atıp denizlere açılacağım... Ha, bazen onu hayalimde evimde ağırlayacağım,bazen koynuma alıp uyuyacağım,bazen sevip, bazen ayrılacağım... Ama sonuçta, onu içimden ayıklayacağım... Ş.B. bunlar SİZ okuyasınız diye değil. hepsi benim içimdeki şeyda'ya yazılıyor...