1.ADIn... Şiiri - Pınar Önalan

doğdun
bebek kokularınla gezdin hayatta
adın huzurdu,

koştun
aşkları tanımaya başladın çocuk yaşınla
adın tozpembeydi,

konuştun
dilin dünyanın en güzel tek hecesini mimledi
adın sevdaydı,

ağladın
gözlerin tebesssüme kız kardeş doğurdu
adın yağmurdu,

büyüdün
takmaz oldun doğruyu yanlışı,hızın ivme kazandı
adın delikanlıydı,

yoktu sana yan bakan
çünkü kanın deli akmakdaydı....

kırklandın (40)
hayattan kırılmaya başladın
adın dante gibi yolun ortasını aşmıştı,

...
derken..
elli
atmışa;
atmış yetmişe
terakki etti...
saçların kar yağdı tatlısı gibiydi

şimdi
adın ömrüne vefa göstermedi...

adın adsız
adın yokluk
adın yeniden diriliş

ve

adınnnnnn..............................