Seni tanıdığımdan
Seninle nefes aldığım günden beri
Toprağa sıcağı avuçladığımdan beri
Ağacın dibinde mırıldığımdan beri seviyorum
Hiç görmeden bildiğim
Gördüğümden beri de sevdiğimsin
Yanımda yokken bile bende var olan
Yanımda varken de sende yok olduğumsun
Soyadın değiştiğinde içim sızladı ilk kez
Kısa bir aşk yaşamıştık hâlbuki
Benim açımdan çok fazla derinliği olmayan
İnceldiği yerden kopan
Sen beni, benim seni sevdiğim kadar çok sevmesen de
Hayatımdan çıktıktan sonra kimseyi bir daha senin gibi sevemedim ben
İşte bu yüzdendi bu yenilmişlik ve kaybetmişlik duygusu
Sen benimle sevilmeyi öğrenmiş, ama sevmeyi öğrenememişsin
Bana yar olmamana çok da üzülmemişken
Bir başkasının olmana neden o kadar üzülmüşüm ki
Ne kadar bencilcedir bu tutumum
Düşünüyorum da hala işin sırrı nerede bilemiyorum
23 Aralık 2013
Pazartesi
Kayıt Tarihi : 24.3.2017 11:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Yunus Aytek 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/03/24/0986-sevdim-artik-bir-kere.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!