Sevdam Sürgün Şiiri - Mehmet Yunus Aytek 2

Henüz nüfus cüzdansız bir çocuktum
Belki de yeni doğmuştum
Apansız bir şekilde tükense de zaman
Ben bugün varım, dün yokmuşum

Kimliksiz, kayıtsız ve kimsesizce
Sinmişim bir köşeye oturuyorum sessizce
Birden lacivert örtüsünü çekiyor başıma gökyüzü
Ne ay ışığı nede bir sokak lambası, gözlerim görmüyor hiçbir yüzü

Önceleri henüz gençti yaşım
Şimdi ise acınmaları geçti yaşım
Gözümdeki kanlı yaşım
Hiç gülmüyor dertli başım

Dikiş tutmuyor bu yürek
Çünkü hep seni düşünüyor
Güllerle kavgam hala sürüyor
Ve sevdam yerlerde sürülüyor

İşkencelere maruz kaldı bedenim
Yaralarım kabuk tutmaz oldu yinede sevdim
Yıllar geçti, ama hiç kimseyi sevemedim
Çünkü ben yalnız seni bekledim

Gözlerim eşdeğer oldu nehirlere
Sevdam sürgün yedi kayıp şehirlere
Geleceksen gel artık sevdiceğim
Yüreğime kazıdım adını sanma ki duvara

Sevdam seninle gidecektir ahire
Seni çiziyorum gökteki bulutlara
Seni anlatıyorum uçan kuşlara
Adını anan dilimi atma kahırlara

09 Ağustos 2013
Cuma