Sensiz Kalabalıklar İçinde

Yokluktu her taraf
Sesten, hareketten yoksun bir zamanda
İnsanlar açtılar, ağlıyorlardı yarınları için
Sensiz kalabalıklar içinde

Zincirlerim yoktu, özgürlüğe bağırıyordum
Efendiliğim bitmişti
Sensizdim, aç ve sefil
Yokluk içinde bir varlıktım sadece

İnsanlarım acılıydı
Umut oluyordu sessizlikler
Fırtınalar bekliyorlardı
Sen yoktun benim için

Rüzgârlar esiyordu
Ben insanlarıma ağlıyordum
Açtılar, köleydiler
Umut için yaşıyorlardı

Savaşın adı yaşamaktı çünkü
Açlığa, efendilerine karşı
Yürüyorlardı yaşama ve umuda doğru
Bende sensiz nice sessizler gibi yürüyorum artık

08 Ağustos 2013
Perşembe