Seninle Sensiz Mutsuzluk

Evimdeyim
Her türlü eşya ile dolu
Fakat insansız
Yalnızlık kokan evimde

Yalnızlığımın acısını çıkarırcasına
Daha sıkı sarılıp uyumaya çalışıyorum yastıklarıma
Evliliğin kutsallığına inanmaktı belki de en büyük hatamız
Güzel olan günlere merhaba diyecektik

Oysa hayır ben her zamanki bencilliğimle
Tüm eski yaralarımı, acılarımı sende boğdum
Sen bende hep aradıklarını sevdin
Ben ise sende kaybettiklerimin acısını çıkardım

Ve ben sana her bakışımda gidenleri ve yaşattıkları acıları gördüm sürekli
İstemeden de olsa kapanmaz yaralar açtım yüreğinde
Bana yaşattığın acıdan ellerimi uzatamıyorum sana
Şimdi sensizim bu koca kalabalıkta

Kederliyim tahmin edemeyeceğin kadar
Bu insan kılığındaki yaratıkların içinden
Acımı dindirecek birini arıyorum
Birde başımı döndürebilecek birini diyorum

29 Ağustos 2015
Cumartesi