Senden Kalan Son Hatıra

Bütün gölgeler yerle bir bu kentte
Her sokak lambasının altında yarım kalmış hayatlar
Kaldırımlar boyu sürüp giden aşkın izleri
Ayak sesleri ile yankılanan bir gece

Hayatın dışına taşan zamanlar
Zamansız yaşanan hayatlar
Bütün duvarları maviye boyamak istiyorum
Gökyüzünü geniş zamanlara yaymak

Özgürlüğü yazmak duvarlara
Bulanık bir suda yüzünü görmek
Olmadığın zamanlarda her şeyi alıp götürüyorsun hayatımdan
Yüreğim düşüyor zindanlara

Hep öyle olmuyor mu? Her şeyin iyisini hep başkaları biliyor, başkaları yapıyor
Ne kadar büyük olursa daha kolay inanıyorlar yalana
Her mevsimden geriye ertelenmiş hevesler, sevdalar ve soğuk bir sızı kalıyor yüreklerde
Güneşin doğuşuna emin yaşıyoruz da günler geçtikçe de biz acılara alışıyoruz

Bütün kapılar içe açılıyor, bizler hep dışarıda kalıyoruz kapıların ve hayatın
Hayatımız damdan düşer gibi başlıyor
Sevmeler, sevilmeler damdan düşen hayatın kalıntıları bize
Kalıntılarla çoğaltıyoruz kendimizi ve çoğalmanın eksikliğini yaşıyoruz sevgilerimizde

Genelde sorular hep cevapsız kalıyor
Soruların cevapları ya çok kısa oluyor ya da sorunun içinde kalıyor cevaplar
Cevapsız soruları büyütüyoruz içimizde
Bunları gereksiz bilmecelerle sunuyoruz

Ne zaman yalnız kalsam ayrılık oluyor ve yüzünde biten sahipsiz tebessümler
Sevilmeden sevmeler kalıyor geriye
Hiç bir söze senin isminle başlayamıyorum
Aleyhimde delil oluyor isimsiz yüzün

27 Ekim 2015
Salı
Mehmet Yunus Aytek