Eski duvarlar örülmüş
Kalbim çepeçevre sarılmış
Her taş giden son sevgili
Her harç canımdan kopan o son nefes
Ayrılıkla yoğrulmuş harcım
Hüsranla yerleşmişler yerlerine teke tek
Hüzünle seyretmişim yok oluşumu
Gidiyorum demeden, gittim diyeni
Her gün örüyor kader ağlarını
Duvarımın da yükseldiğini görüyorum
Azar azar kaybediyorum masumiyetimi
Keşke o sen olsaydın da gitmeseydin diyorum
Ümidi görmüyorum gözlerinde
Serpiyorum içime
Daha önceki sevgi küllerini
Kör kuyudayım, ışık yok, ses yok, sen yoksun ya
30 Ağustos 2015
Pazar
Mehmet Yunus Aytek
Kayıt Tarihi : 24.3.2017 10:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!