09 Hermes Türküleri Şiiri - Ahmet Yozgat

(Bu bap 'Kırkına ayak basan anne kraliçeyi' tekellüm eder.)

1/:
En karanlık ve ağırdı bu gece zavallı ay.
Birer yaşlı savaşçıyı andıran bulutlar sağırdı.
Ah hırçın kız, ah çılgın Khudar...
Sendin tarihin koridorlarını arşınlayan gözde,
Her sözde sen bu ay altında,
Her türküde sendin...
Ama sen hırçındın geldiğin coğrafya kadar.
2/:

İsis'ti Hermes türkülerini hançerleyen soyutman...
Arkadaşımızın dedikleri ise sadece bunlardı unutmadıysam. Ve biz onları bir bir uygulamıştık evrenin boşluklarına. Düşündüklerimiz gibi olmuştu yaşadığımız serüven. Zilkarlar, Silho ve kozaklarını gözden kaçırmışlardı ne yazık ki. Öyle ki her yan sisti.
3/:
İsis'ti Hermes türkülerini hançerleyen soyutman...
O anda bizimse dikkatimizdi dağılan tek şey. Payına düşeni çeken yuvasına yönelmişti ağır aksak ayın altında. Onları yakalamak mı? Nerde! 'Kırkına ayak basan anne kraliçeyi seçin.' Zamanıdır kronolojiyi değiştirmenin. İçin için yangındaki darağacı fırlamıştı hani meydanı siyasete. Kozakların hepsi açıkgöz erkete... Sonunda halata takılmışlardı çırpına çırpına...
4/:
İsis'ti Hermes türkülerini hançerleyen soyutman...
O anda bizimse dikkatimizdi dağılan tek şey. Payına. Kırkına ayak basan anne kraliçe gerinip, neye uğradığını şaşırmış: 'Gördünüz işte.' demişti zilkarlarına hoyratça. 'Kralınızın korktuğu başına geldi.'
İsis'ti Hermes türkülerini hançerleyen soyutman...
5/:
En ağırdı ay.
Bulutlar sağırdı.
Araf silme Çerkez güzeli ya da gürcü.
Sürmeli ve ürkek...
Gözün kördü görmedin.
Kahin başı dedi duymadın Khudar.
Yazdı Tarihi Gılmaniyye.
Duyan azdı Hermes sırlarını.
Azdı onun türkülerini çığıran azar azar...
Ama o günlerde deliydin sen coğrafya kadar.
Ah hırçın kız, ah çılgın Khudar...