087 - Sakın, Sen Ağlama Anne..

Bu sabah Metris cezaevinde
“Anneler günü” açık görüş var.
Metris’te bayram var,
Sabah tıraş olduk,
Temiz elbiselerimizi giydik,
Arkadaşlarım: Murat, Hakan, Kemal,
Şehmus, Antonyan, Abdulkadir’le
Seni bekliyoruz Anne…

Anneciğim ben çok şanslıyım,
Çünkü Sen varsın, Annem var,
Onların Anneleri yok,
Gece kızlar koğuşunda biri sabaha kadar
“Annem” diye bağıra bağıra ağladı,
Uyuyamadık, hepimiz gizli gizli ağladık,

Çok heyecanlıyım
Anneler gününde elini öpeceğim…
Arkadaşlarımı sağcı veya solcu diye
Sakın ayırma anne…
Ne fark eder kim sağcı kim solcu
Hepimiz bu yolun yolcusu
“Karanlığın Nedeni”
Hepimizin son sorusu

Sen Anne.
Hepimizin annesi ol,
Hepimize sarıl,
Hepimiz senin elini öpelim,
Hepimizi bir anne gibi bağrına bas…
Hepimize “oğlum” de…

Sen Anne kapıdan
Bir güneş gibi doğduğunda Anne
Yüreğine hepimizi misafir et
Hepimiz bir Anneden doğmadık mı?
Kadere mahkûm olmadan önce
Hepimiz aynı havayı solumadık mı?

Anlarsan bizi bir tek sen anlarsın
Nasılda bir elin parmakları kadar
Hikâyelerimizin aynı olduğunu
Bir tek senin “Anne Gözlerin” görebilir
Bizim nasılda halen bir çocuk olduğumuzu
Duyarsa senin yaralı yüreğin duyabilir
Sevgiye - şefkate aç ruhlarımızın feryatlarını

Biliyorum sen yine;
Bir elinde Türk bayrağı,
Bir elinde Atatürk resmi geleceksin,
Bizlere sarılacaksın..
Kucaklayacaksın,
O kapıdaki piyade askerlerini de
Unutma, Anne onlara da sarıl…

Ama Anne
Sakın sen ağlama…!
Bu çilenin, bu ayrılığın orta yerinde
Bu bedenin, bu yüreğin içinde

Sen ağlarsan
Biz burada dayanamayız Anne! !
Bekliyoruz…
Annnnemmmm....