Gücendim sana abi, sırası mıydı şimdi?
Bugün doğum günümdü, bir selam bekliyordum.
Diyemedin bu benim en küçük kardeşimdi!
Kalbimin derununda seni sayıklıyordum...
Oysa sen çok kibardın, hep haber bırakırdın!
Sessizce gidiverdin, beni ilk defa kırdın...
Kalpten gitti dediler inan kalbimden vurdun!
Seni eskisi gibi kalbimde saklıyordum...
Şimdi ne yapacağım, haydi kalk ta bir söyle?
Haber vermeden gitmek sana uydu mu böyle?
İftihar ediyordum sen gibi ağabeyle...
Bu alemdeyken bile güne gün ekliyordum...
Senin bütün emelin Allah'a ulaşmaktı!
Hakk' ın rızası için her engeli aşmaktı...
Seccadende gitmişsin, bu ne biçim koşmaktı?
Hep Kabe yollarında kumları yokluyordum...
Var mı bilmiyorum da, eğer varsa günahın?
Şimdi tüm dualarım affı için Allah'ın...
Artık bir faydası yok ne eyvahın ne ahın!
Ben seni gönlümdeki cennette kokluyordum...
Ereğli-2013/03
Halil Şakir TaşçıoğluKayıt Tarihi : 7.3.2013 23:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bahçedeki onlarca ağaçtan biri hariç ev de dahil ben gözlerimi açtığımda varlardı ve bahar geldiğinde emvai çeşitlerde çiçekleri açıyordu...o mücessem dut ağacının bir benzeri olan ceviz ağacını kardeşimle ben keşfetmiştik. sanırım bir karganın zevzekliğinden düşürüp de bulamadığı cevizi biraderimle bulduğumuzda domates çitili kadardı...annemin yüreği, biraderimle benim fidan sevgimiz o fideyi altına güneşin ulaşamadığı bir ulu ceviz ağacı yapmıştı...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!