082 - Rüyam Şiiri - Can Akın

İlk aşkım rüyam ile Urla iskelesinde otuz yıl sonra buluştuk… O hep aynıydı.. Hiç değişmemiş, çok heyecanlandım Kalbim yerinden çıkacak sandım. Eski günlerden arkadaşlarımızdan bahsettik sonra doğun gününde kitabın üzerine yazdığım şiiri bana okuyunca çok şaşırmıştım, o da beni yıllardır unutmamıştı. Konuştuk dertleştik. Ve aniden 'hayatımda kimseyi istemiyorum.' gitmeliyim. Dedi ve gitti Urla sahildeki iskelede birden Ellerim buz, yüreğim kor, gözlerim ateş oldu. Oysa ben sığdıramamıştım sevgimi yüreğime, yıllardır onu sevmiştim. Urla 'da aniden deniz kızıl, gök kızıl, kalbim kan kızıl oldu. İçimden bir parça kopmuştu.. Şu an penceremden dışarıya bakıyorum… Körfezde lisedeyken oturduğu evin önünde yine bir kocaman gemi demirlemiş, Oturduğun lojmanın mutfak penceresinde bir adam kızının saçlarını okşayıp ona bir şeyler anlatıyordu… Bir gün daha battı Körfezde güneş sensiz, Denizin kızıllığı vurmuş göğe ağlıyor sessiz, sensiz gülen gözlerin bensiz, Sana sevgini Ne göğe, ne yere, ne de kalbime sığdıramamışım. Hazırlanmalıyım, o gemiye yetişmeliyim, gitmeliyim buralardan…