081-Şiir Defterim Şiiri - Bekir Özcan

Karar aldım kendi kendime
Yazdım bunu şiir defterime
En az iki satır da olsa günde
Şiir yazmaya başlayım diye

Yirmi sekiz sene sonra
Karşılaştım yazdığım notla
Aldım elime tozlanmış defteri kalemi
Yazayım kalbime gelip aklımdan geçeni

Yazmak istemiyordu kalemim sanki
Açılmadı kapak küsmüştü şiir defterim
Yüz vermedi defalarca özür diledim
Kabul etmedi her yolu denedim

Defteri okşayarak sahifeleri çevirdim
Kapağını öperek özrümü söyledim
Kalemin ucundan akan yaş sel gibiydi
Mürekkebe benzeyen yaşlar denize döndü sanki

Yüzüyordu şiir defterim eski bir sandal gibi
Hıçkırarak ağlıyordu hiçbir zaman af etmeyiz seni
Ne istiyorsunuz benden? Nedir bu davranışın sebebi
Neden yirmi sekiz yıla mahkûm ettin bizi

Ne suçumuz vardı bıraktın defteri kalemi şiiri
Mahcubiyet içinde ovuşturdum gözlerimi
Şaşırmıştım bilmiyorum ne söyleyeceğimi
Hatırlamaya çalıştım yirmi sekiz yıl öncesini

Gözlerimden siyim, siyim akan kanlı yaşı saldım içime
Ruhumdan gelen feryadı gömdüm kalbimin derinliklerine
Sevindim defterimin kalemimin konuşmasına benimle
Haklı olacak bir neden gösteremedim özür dilemeye

Her şeye rağmen var mısınız yeniden sözleşmeye
Bekleyin geleceğim sizinle her gün görüşmeye
O günden bu güne yazıyorum şiirlerimi defterime
Hal hatır sorup şaka yapıp dertleşiyoruz günlerce

Borborunbekir