080-Son An, Son Yolculuk Şiiri - Bekir Ö ...

Saça, sakala düştü ak, çıktı kambur
Mide, kalp; delik deşik oldu bir kalbur

Ey Kibir ve gurur! şimdi de sensin
Kayboldun ortada, hani neredesin?

Vücutta başladı deprem, tir tir titrer
Kesildi gözlerin feri, tutmuyor dizler

İnandı nefis, hiçbir zevkin kalmadı tadı
Geldi ölüm meleği, ruh kapısını çaldı

Ruh, ceset elbisesinden etti veda
El salladı dünya ya, sanki son defa

Ulaştı vefat haberi, eş dost düşmana
Isınıyor su, ölçüldü boy, verildi salâ

Hazır mezar, yıkandık dünya da son defa
Can dostlar omzunda, sürdük en son safa

Dar sandıkla konulduk, musalla taşına
Eş, dost, evlat, akran; haydi tabut başına

Fısıltıyla konuşuluyor, el pençe herkes
Sakin bir uğultu halinde, yayılıyor tek ses

Pür dikkat herkes, yeşil örtüde gözler
Sustu uğultu korosu, bitti bütün sözler

“Allah için namaza, peygamber için salâvata”
“Er kişi niyetiyle uyun hazır olan imama”

Çınladı bu nida, yankılanarak havada yayılır
“Allah’u-ekber” denilip; tekbir, tekbirler alınır

Kalpler buruk, gözler donuk, okundu dualar
Döktü gözyaşı, eş dost hısım, akran akrabalar

Verildi selam helallik dilenir, Fatiha çekilir
Yeşil tabut; sevgi elleriyle omuzda yükselir

Eş dost akran arkadaşlar; son defa bakar
Cananın gözyaşı ise ta Can evine akar!

Konulduk karanlık toprağın altına
Gitti eş ve dost kaldık tek başına

Gelecek Münker-Nekir melekleri
Açılacak dünya defterinin sahifeleri

Kabir böyle olacak, var mı başka çare?
Pişman oldu vicdan, parçalandı pare, pare

Defter kabarık, hem açık hesaplar pek çok
Allah’ın rahmeti ise, her şeyden daha çok

Borborunbekir