Her gün oturuyorum bırakıldığım parkta
Bakıyorum dikkatle sel gibi akan insanlara
Kim olabilir acaba? Annem bunların arasında
Ah! Bir bulsam annemi, tanırım babamı da
Bir serçe öğretiyordu yavrusuna uçmayı
Hayatta kalabilmesi için kanat çırpmayı
Öğrensin çabuk diye kanatlarıyla vurdu
Beni ne annem ardı, ne de babam sordu
Kimse arayıp sormadı şimdiye kadar
Can dayanır mı hiç, bu nasıl vicdan?
İnsan olduğuma göre, herhalde annemde insan?
Değil onlar anne baba, benim için büyük düşman
Bir çocuk ağabey diyerek bana koştu
Tüm tüylerim o an diken diken oldu
Ne diyeceğimi şaşırdım, gözlerim yaşla doldu
Seveceğim ama sevemiyordum, bu nasıl duygu?
Hiç sevilmedim şimdiye kadar, hep acıdılar
Bayramdan bayrama gelip, hediye dağıttılar
Sanki insanlık görevini yaptılar
Değil bizleri, kendilerini avuttular
Hiçbir şeyi sevmiyorum, her şeye düşman
Göstermemiş sevgiyi, ne anan ne de baban
Bilmiyorum sevgi nasıl bir duygu Allah’ım?
Biliyorsun yok bu işte benim hiçbir günahım
Amca, teyze, diyemedim şimdiye dek kimseye
Dayı, hala sözcüklerini yasak ettim kendime
Ağabeylik kardeşlik nasıl olur bir bilebilsem
Alsam yanıma saatlerce okşasam sevsem
Annemin babamın her gün öpsem elini
Görsem akrabalarımı bilsem dedemi ninemi
Bilmediğim duyguları yaşatmadınız bana hiç
Kimi yüzüme, kimi de der arkamda piç oğlu piç
Ey! Ruhsuz canavarlaşmış anne, baba
İnsana şeklen benzemek kurtarır mı sizi acaba
Ahirette sarılıp yakanıza tüm hakkımı alacağım
Ellerimle sizi ebedi Cehenneme ben atacağım
Borborunbekir
Bekir ÖzcanKayıt Tarihi : 3.11.2013 16:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gerçek hayattan alınan ve profil sahifemin; 1-4 sırasında yer alan “Annemi Arıyorum” şiiri ile; 2-58 sırada yer alan ve yayımlanan 'Ruhsuz Anne Vicdansız Baba' isimli şiirler; kurgu veya hayal ürünü değildir. Bilakis hayatın içinden alınan, acımasız bir tablonun şiir yoluyla yorumdur. Gönüllü Kültür Kuruluşlarının temsilcisi olarak gitmiş olduğumuz bir Çocuk yuvasında, biri on yedi, diğeri on beş yaşlarındaki iki delikanlı ile sıcak bir diyalog sonucunda anlatmış oldukları kendi gerçek hayatlarıdır.. Diyaloglarımız halen devam etmektedir. Biri, bir kamu kuruluşunda yetkili bir yönetici olarak görevine halen devam etmektedir. Diğeri de başka bir kamu kuruluşunda yetkili bir amir konumundadır. Bu gerçeği anlatanın ve dinlerken şiirleştirirken akan gözyaşları, siz okuyucularında gözyaşlarına eşlik etmesindendir. Değerli dostlarınızla bunu paylaşıp profil sahifeme göz yaşı imzalarını atmalarını tavsiye etmenizi sizlerden istirham ederim.
Yüreğinize kaleminize sağlık. Saygı ile..
TÜM YORUMLAR (2)