Onur BİLGE
“Kuşluk,
Akşama doğru Kalekapısı’na kadar uzandım. Orada bir duvarın üstüne iliştim. Biraz hava almak, denizi seyrederek ferahlamak istiyordum. Bulunduğum yer, şehrin doğal balkonlarından biriydi. Antalya da Ülkenin balkonlarından biridir zaten. Bu şehri de İstanbul kadar, hatta daha da çok sevdim ben. Çünkü seni burada tanıdım. Burada sevdim. Antalya demek sen demek!
Etrafta birileri… İşlerinden çıkıp telaşla evlerine dönenler, elleri paketli, fileli insanlar, okuldan dönen talebeler… Gelenler gidenler… Konuşmalar, vasıta sesleri, kornalar… Kalekapısı, şehrin odak noktası… Bütün yolların kesiştiği yer…
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta