Onur BİLGE
“Mavi Gözlü Güvercin,
Kıyıda köşede kalmış, eprimiş bir beyaz perdedir tükenmekte olan hayatım. Üstüne gölgeler düşer, belirli belirsiz. Gelenin gidenin bir süreliğine yaşattığı siluetler, film misali. Değişen kişilerle değişik sahneler…
Epeydir ortalıkta sürünen, astarı çıkmış eski bir yağlıboya resim gibidir yüzüm. Her tanıştığım bir şeyler çiziktirir, boyar bu tuvale. Herkesten bir şekil, bir renk kalır hatıra. Birinin boyasını ya da boyamasını beğenmez diğeri. Biri çizer, biri siler, çıkaramazsa kazır biteviye. Astarın kiri vurur yüzüne, yüzeyi pürüzlü kalır. Her darbede farklı figür, farklı renk… Üst üste konturlar, kat kat boyalar, hep engebeli zemin… Delindi delinecek! Döküldü dökülecek! İyice eprimiş, canından bezmiş!
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
